Beton komórkowy jest jednym z najpopularniejszych materiałów do wznoszenia ścian. Jakie produkty z betonu komórkowego są niezbędne do budowy domu?
Beton komórkowy jest materiałem budowlanym, do którego produkcji wykorzystuje się piasek kwarcowy, wodę oraz wapno. Istnieją dwa rodzaje betonu komórkowego: gazobeton i pianobeton – różnią się między sobą sposobem wprowadzania powietrza do środka bloczków.
Dostępne są o szerokości od 20 do 48 cm. Najpopularniejsze są bloczki o szerokości 20 i 24 cm – służą do wznoszenia ścian nośnych budynku. Wysokość bloczków jest zależna od producenta. W sprzedaży dostępne są wysokości:
Długość bloczków może wynosić od 49 do 60,4 cm.
Dostępne są o wysokości 12 cm i szerokości 24-42 cm. Stosowane są najczęściej w miejscach, gdzie niezbędne jest docinanie bloczków.
Produkowane z betonu komórkowego klasy 600, mają długość od 90-300 cm. Występują w dwóch wariantach;
Wykonywane są z betonu komórkowego klasy 600, przeznaczone są do wykonywania:
Najczęściej wykonywane są z betonu klasy 600. Wykorzystywane są do wnoszenia:
Żeby zachować właściwości betonu komórkowego, niezbędne jest nakładanie cienkiej warstwy zaprawy. Warto zakupić tą przeznaczoną do cienkich spoin betonu komórkowego.
Z betonu komórkowego warto wykonywać ściany jednowarstwowe, które mają cienką spoinę.
Do murowania ścian z betonu komórkowego nie są potrzebne żadne wyszukane narzędzia, pomocna będzie:
Jeśli bloczki betonowe wyposażone są w system pióro-wpust, to nie należy wykonywać w nich spoin pionowych. Wyjątkiem są miejsca, gdzie elementy stykają się z gładkimi ścianami np. w narożnikach lub po docięciu bloczków.
Panuje błędne przekonanie, że beton komórkowy nie nadaje się na murowanie ścian w piwnicy. Bloczki betonowe mogą być wykorzystywane do murowania ścian w piwnicy, lecz muszą być wykonane z najwyższej klasy betonu bez systemu pióro-wpust.
Pierwsza warstwa ściany musi być wymurowana na zaprawie wapienno-cementowej. Po ułożeniu należy sprawdzić jej poziom i ewentualnie ją wyrównać.
Spoiny na ścianach nie mogą się pokrywać – muszą być minimum 10 cm oddalone od siebie. Docięte fragmenty bloczków nie mogą być krótsze niż 15 cm.
W przypadku narożników należy bloczki ze wpustami kierować na zewnątrz.
W strefie podokiennej należy wykonać zbrojenie wychodzące minimum 0,5 m poza otwór okienny. Wykonując nadproże z żelbetu, należy pamiętać o właściwej izolacji, ponieważ jest to miejsce, w którym bardzo często tworzy się mostek termiczny. Dlatego do zbrojenia warto wykorzystać bloczki nadprożowe, które nie wymagają dodatkowej izolacji termicznej.
Przy wykonywaniu wieńców i słupów warto korzystać z betonowych kształtek, które zapewniają dodatkową izolację żelbetonowych elementów.
Do budowy ścian wewnętrznych należy stosować bloczki o wyższej gęstości – dzięki temu pomieszczenia są lepiej wygłuszone.
Jeśli ściany przed zimą nie zostaną przykryte dachem, to bloczki należy od góry zabezpieczyć folią.
W upalne dni przed nałożeniem zaprawy należy zwilżać bloczki wodą. Zabezpieczy to zaprawę przed wysychaniem – wyschnięty beton absorbuje wodę, przez to zaprawa nie wiąże bloczków, tylko wysycha.
Bloczki betonu komórkowego mogą różnić się między sobą o 1 mm. Choć wydaje się to niewielką różnicą – to po nałożeniu kilku warstw różnica jest bardzo widoczna i nie jest możliwe utrzymanie idealnego poziomu. Dlatego po każdej warstwie należy bloczki delikatnie wyrównać.
Pierwsza warstwa bloczków betonowych musi być idealnie prosta, dlatego do jej ułożenia stosuje się zaprawę o grubości nawet kilkunastu milimetrów.
>> Zobacz też: Z czego budować ściany zewnętrzne?
Podokienniki z betonu komórkowego muszą zostać dodatkowo wzmocnione zbrojeniem, ponieważ może dojść do popękania naroży, a zbrojenie wzmacnia trwałość konstrukcji.
Najczęściej ściany z bloczków komórkowych murowane są „na styk” bez dodatkowych wzmocnień – jest to błąd, ponieważ z czasem takie ściany mogą tracić na trwałości.
